หมีสีน้ำตาลเป็นสมาชิกของกลุ่มสัตว์กินเนื้อและตระกูลหมี มันเป็นหนึ่งในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่กินเนื้อเป็นอาหารบนบกที่ใหญ่ที่สุด

หมีสีน้ำตาลสูง 1.5 ถึง 2.8 เมตร เพศผู้มีน้ำหนัก 135 ถึง 545 กิโลกรัม และตัวเมียมีน้ำหนัก 80 ถึง 250 กิโลกรัม

หัวมีขนาดใหญ่และกลมลำตัวแข็งแรง ขนมีความหนาและแน่น ซึ่งจะสูงถึง 10 ซม. ในฤดูหนาว ขนมีสีต่างกัน เช่น สีทอง และสีน้ำตาล

ปลายแขนมีพลังมากและปลายอุ้งเท้ายาวได้ถึง 15 เซนติเมตร เนื่องจากปลายไม่สามารถหดกลับเข้าไปในฝักกรงเล็บได้เหมือนที่แมวทำได้ ปลายแหลมจึงค่อนข้างทื่อ ปลายแขนมีพลังในการสวิง และกรงเล็บสามารถสร้างความเสียหายได้มาก

หมีสีน้ำตาลส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในป่าสนเขตอบอุ่น โดยส่วนใหญ่จะออกหากินในเวลากลางวัน เดินช้าๆ ไม่มีถิ่นอาศัยที่ตายตัว มักเดินตามลำพัง

ในระหว่างการจำศีล ความถี่ของอุณหภูมิร่างกาย อัตราการเต้นของหัวใจ ระบบขับถ่าย และการหายใจจะลดลงและช้าลง เพื่อลดการสูญเสียความร้อนและแคลเซียม และป้องกันภาวะอุณหภูมิร่างกายต่ำและโรคกระดูกพรุน

สามารถวิ่งด้วยความเร็ว 56 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ในระหว่างการจำศีล หมีจะออกลูก1-4ตัว และในฤดูใบไม้ผลิ หมีตัวเมียมักจะพาลูกหมีไปเล่นในป่า

หมีสีน้ำตาลจะกินพืชรวมทั้งราก หัว หญ้า ธัญพืช และผลไม้ทุกชนิด และชอบกินน้ำผึ้ง และพวกมันจะกินสัตว์ต่างๆ เช่น มด ไข่มด แมลง สัตว์ฟันแทะ สัตว์กีบเท้า ปลา และซากสัตว์ พบได้ในยูเรเซียและส่วนใหญ่ในทวีปอเมริกาเหนือ

เชื่อกันว่าหมีสีน้ำตาลมีวิวัฒนาการมาจากกลุ่ม Ursus Etruscans ในเอเชีย ฟอสซิลที่เก่าแก่ที่สุดที่ได้รับการระบุอย่างชัดเจนว่าเป็นสายพันธุ์นี้ปรากฏในประเทศจีนเมื่อประมาณ 500,000 ปีก่อน

หมีสีน้ำตาลเข้าสู่ยุโรปเมื่อประมาณ 250,000 ปีก่อนและไม่นานหลังจากนั้นก็เข้าสู่แอฟริกาเหนือ ซากหมีสีน้ำตาลจากยุคไพลสโตซีนมีอยู่ทั่วไปในเกาะอังกฤษ และเชื่อกันว่าพวกมันอาจเหนือกว่า Ursus spelaeus สายพันธุ์นี้เข้ามาในอลาสกาเมื่อ 100,000 ปีก่อน แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้ย้ายไปทางใต้จนกระทั่งเมื่อ 13,000 ปีก่อนก็ตาม

แทนที่จะจำศีลเมื่อมีอาหารมากมาย หมีสีน้ำตาลจะออกล่าตลอดฤดูหนาว แต่เมื่ออาหารขาดแคลน เหล่าหมีก็จะซ่อนตัวอยู่ในโพรงตลอดฤดูหนาว

อุณหภูมิร่างกายของหมีสีน้ำตาลลดลงประมาณ 4 องศาในช่วงจำศีล แต่อัตราการเต้นของหัวใจของพวกมันช้าลง 75 เปอร์เซ็นต์ เมื่อหมีสีน้ำตาลเริ่มจำศีล แหล่งพลังงานของพวกมันจะเปลี่ยนจากอาหารเป็นไขมันที่สะสมไว้

เมื่อไขมันถูกเผาผลาญ ระบบเผาผลาญจะสร้างสารพิษ เซลล์จะสลายสารพิษให้เป็นสารที่ไม่เป็นอันตรายเพื่อนำไปรีไซเคิล

แม้ว่าหมีสีน้ำตาลจะกินทุกอย่างเหมือนหมีตัวอื่นๆ แต่อาหารโปรดของพวกมันคือน้ำผึ้ง

หมีสีน้ำตาลกินอาหารผสมผสานมากเกินไป และอาหารบางชนิดย่อยยาก แต่น้ำผึ้งสามารถส่งเสริมการย่อยอาหารและการดูดซึม และปรับปรุงภูมิคุ้มกันของหมีเพื่อให้พลังงานในร่างกายได้รับการเติมเต็มอย่างรวดเร็ว

เมื่อหมีสีน้ำตาลเข้าสู่ภาวะจำศีล พวกมันจะต้องอาศัยไขมันในร่างกายเพื่อเปลี่ยนเป็นพลังงานเพื่อรองรับความต้องการทางกายภาพของพวกมัน ในบรรดาสารอาหารทั้งหมด น้ำตาลกลายเป็นไขมันได้ง่ายที่สุด ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วหมีจึงชอบน้ำผึ้ง