การอพยพของสัตว์เป็นปรากฏการณ์ที่เคลื่อนไหวมากที่สุดในธรรมชาติ การย้ายถิ่นบางครั้งขึ้นชื่อเรื่องความเร็วที่รวดเร็ว และการย้ายถิ่นบางอย่างเป็นที่รู้จักกันดีว่าย้ายกันเป็นปริมาณมาก ระยะทางและเวลาของการย้ายถิ่นของสัตว์บางชนิดนั้นน่าทึ่งมาก
เช่น นกนางแอ่นบ้านเราบินจากเหนือลงใต้ทุกปีในฤดูหนาว อีกตัวอย่างหนึ่งคือปลาจะเริ่มออกเดินทางซึ่งเกิดจากอาหารไม่เพียงพอในพื้นที่อยู่อาศัยเดิม โดยทั่วไปแล้วการอพยพของสัตว์ก็เพื่อความอยู่รอด
พูดง่ายๆ ก็คือ การอพยพคือพื้นที่อยู่อาศัยของสัตว์จากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง มีหลายสาเหตุ สาเหตุหลักมาจากการขาดอาหาร การเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล และความต้องการในการสืบพันธุ์
จุดเริ่มต้นของการอพยพของสัตว์อยู่ในทุ่งหญ้าแทนซาเนียของแอฟริกาตะวันออก ตั้งแต่กลางและปลายเดือนพฤษภาคมของทุกปี หญ้าบนทุ่งหญ้าจะค่อยๆ ถูกกิน และอาหารก็น้อยลงเรื่อยๆ เพื่อให้ได้อาหาร สัตว์ในทุ่งหญ้าจะอพยพเป็นระยะทางเกือบ 3,000 กิโลเมตร และจัดฉากการอพยพของสัตว์ที่ตื่นตาตื่นใจที่สุดในโลก สัตว์ที่เข้าร่วมในการอพยพ ได้แก่ ช้าง สิงโต เสือดาว ช้าง ยีราฟ ม้าลาย และสัตว์ป่าอื่นๆ สัตว์หลายพันตัวกำลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ทีมอพยพขนาดใหญ่นี้ประกอบด้วยม้าหลายล้านตัว ม้าลายและละมั่งหลายแสนตัว จากทางใต้ของทุ่งหญ้าพวกมันเดินทางกว่า 3,000 กิโลเมตรและอพยพไปยังเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าในเคนยา สัตว์หลายล้านตัวเดินผ่านทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ และฉากอันงดงามได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วน
หลังจากที่พวกมันมาถึงจุดสิ้นสุด มีเวลาพักเพียงสามเดือนสั้นๆ และอีกสามเดือนต่อมา ทีมอพยพจะกลับมาที่ทุ่งหญ้าแทนซาเนียอีกครั้ง ในบรรดาสัตว์นับหมื่นที่กลับมานี้ มีเพียง 30% เท่านั้นที่สามารถกลับบ้านเกิดได้อย่างปลอดภัย และที่เหลือเป็นชีวิตใหม่ที่เกิดระหว่างการเดินทางอพยพ
สัตว์จะพบกับอันตรายมากมายระหว่างทางอพยพ อันตรายที่สุดคือสัตว์กินเนื้อที่ดุร้ายระหว่างทางอพยพ หากสัตว์ที่อพยพเหล่านี้ไม่ดีพอ ก็ยากที่จะรอดพ้นจากการฆ่าสัตว์กินเนื้อเหล่านี้ อีกทั้งการเดินทางอพยพยังอีกยาวไกล สัตว์อพยพบางชนิดจะสืบพันธุ์บนถนนสายนี้ ลูกที่เพิ่งเกิดเหล่านี้จำเป็นต้องเดินทันทีเพื่อป้องกันการล่าของศัตรูธรรมชาติ
เราต้องตระหนักถึงอันตรายของธรรมชาติ และกฎของสิ่งต่าง ๆ ก็สะท้อนให้เห็นอย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม จำนวนผู้เสียชีวิตยังคงเป็นส่วนน้อย หากสัตว์เหล่านี้ไม่อพยพ ผลที่ได้คือความพินาศของทั้งครอบครัว
